Kennisbank

Het belang van de zichtbaarheid van literair vertalers komt de afgelopen jaren steeds vaker aan bod, maar het is geen nieuw gespreksonderwerp. Rien Verhoef ondernam in 2012 al verschillende zichtbaarheidsexperimenten. Na zijn 'experimentele jaar' deelde hij op de Literaire Vertaaldagen van 2012 zijn persoonlijke visie.

Vertaler is het mooiste beroep dat er is, niet alleen omdat je continu in twee werelden tegelijkertijd zit, maar vooral omdat je er voortdurend iets bijleert. Het houdt niet op: steeds kom je in je bronteksten weer dingen tegen die je nog even moet checken om zeker te weten dat je er niet naast zit en ze op de juiste manier naar je eigen taal, in mijn geval is dat Duits, hebt vertaald. Je zou dus kunnen zeggen dat je als vertaler in een vervolgopleiding zit die nooit ophoudt.

Botanisten en zwarte kraaien: over het vertalen van literaire non-fictie en van natuurboeken in het bijzonder. Lezing door Nico Groen op de symposiumdag van de Literaire Vertaaldagen 2022.

Dit lijkt niet te kloppen. Kennelijk heeft Peter Bergsma zich van spreekster vergist. Geeft u toe: het beeld dat u allen in gedachten hebt bij het lezen van deze vacature is dat van een Spaanse, Mexicaanse of Argentijnse María del Carmen, Ana Cristina of eenvoudigweg Marisol, bij voorkeur in een rode flamencojurk met witte stippen of een tangojurk.

Harm Damsma en Niek Miedema, vertaalduo uit het Engels, gingen met elkaar in gesprek over 'verzinnigen', straattaal en dialect tijdens de Literaire Vertaaldagen 2015.

Ik lijd aan opwinding als een favoriet met een nieuw boek komt. Het is míjn opwinding; een favoriet van míj. Dit gaat over persoonlijke verknochtheid, niet over hypes of zo. Lezers overlappen elkaar qua smaak maar gedeeltelijk en er verschijnt zoveel. Deel van de pret ís nu juist dat je je eigen favorieten ontdekt en gaat koesteren.

Over omgaan met kritiek op een boek versus kritiek op een vertaling.

Eind jaren 90 werd ik door een ambitieuze toneelmaker benaderd: of ik in een megaproject wilde stappen dat rond Zangezi, een lang gedicht van de Russische futurist Velimir Chlebnikov, zou gaan draaien. Het idee was dat Zangzi vertaald,op muziek gezet en geënsceneerd zou worden, om vervolgens in een circustent op het Museumplein te worden opgevoerd.

Ik ben ongetwijfeld voor deze lezing met dit thema aangezocht vanwege mijn vertaling van Tolstojs Wat is kunst? Joost Zwagerman schreef er een recensie over voor De Volkskrant. Hij vergiste zich, wat mij betreft, op twee punten.

In de laatste paar jaar heb ik het geluk gehad om twee romans te mogen vertalen die, hoewel ze allebei tot de klassiekers van de naoorlogse Nederlandse literatuur worden gerekend, zeer verschillend zijn van toon en portee